Tussen twee werelden
Blijf op de hoogte en volg Tes
01 November 2012 | Ghana, Bolgatanga
Ik geniet! De tijd vliegt en het leven hier in Ghana is mij heel dierbaar geworden. Ik ben gek op mijn gastgezin en omgekeerd zijn ze ook best een beetje gek op mij.
Het is lastig te beschrijven hoe ik alles beleef, het is eigenlijk niet te beschrijven. Woorden schieten te kort en op foto’s en films ziet de wereld er anders uit dan door mijn eigen ogen. Het leven hier is zo ontzettend anders dan het leven dat ik ken en waar ik gewend aan ben. Pas wanneer je je onderdompelt in een andere cultuur merk je dat ‘ons’ normaal misschien helemaal niet zo normaal is. En hoe makkelijk een mens zich aanpast aan een ander normaal. Je idee van ‘normaal’ veranderd en vormt zich naar je omgeving en naar het denkbeeld van de mensen om je heen. Ik kijk hier inmiddels niet meer op van dat ik moet wachten tot die horde met koeien is overgestoken, dat er een geit en een kip naast me staan voor de klas als ik les geef, dat er vrouwen voor mij lopen met een kunstwerk aan producten op hun hoofd. Ik begrijp mijn gezin steeds beter en zei mij. Het feit dat ik in Ghana nog zoveel mogelijkheid heb om met jullie in Nederland in contact te staan legt af en toe meer nadruk op de immens grote verschillen en op een alsmaar kleiner wordende afstand daartussen.
Ik heb het al eerder genoemd; de ervaring dat je hier zit te skypen met mensen in Nederland en je eigenlijk zo dicht bij elkaar bent maar toch ook weer heel erg ver weg, is op het absurde af.
Dit gevoel werd deze weken nog een graadje versterkt. Mijn opa kreeg een hartinfarct en de hele familie was in rep en roer. En dan zit je hier. Dan is de afstand opeens eindeloos ver en werd het besef dat ik 20 uur van jullie af zit er even heel hard in geslagen. Maar ook het besef hoe blij ik met mijn geliefden ben en hoe dierbaar jullie voor mij zijn. Voordat ik op reis ging riep ik heel hard dat wanneer er iets in Nederland zou gebeuren, ik in het eerste vliegtuig terug zou zitten. Dat ik ook gelijk het wilde weten áls er iets gebeurde in Nederland. Ik ben niet gelijk ingelicht over mijn opa, en ben daar nu eigenlijk best heel dankbaar voor. Ook op deze afstand zal de paniek in iemands stem mij niet ontgaan zijn. Hadden mijn ouders mij de avond zelf gebeld, terwijl ze zelf nog in de eerste paniek zaten, dan had ik hier wanhopig de nacht moeten uitzitten zonder je familie om je heen. Mijn familie hier snapte mijn pijn en verdriet niet echt, in hun logica was mijn opa nog in leven dus was er toch niks mis? Desalniettemin hebben ze met zijn allen voor hem gebeden en het heeft geholpen; opa is in record tempo herstelt en hij huppelt inmiddels weer door het leven. Iets waardoor ik ook weer enthausiast door Ghana huppel. Want stiekem wilde ik ook nog helemaal niet weg hier..
Het is lastig te beschrijven hoe ik alles beleef, het is eigenlijk niet te beschrijven. Woorden schieten te kort en op foto’s en films ziet de wereld er anders uit dan door mijn eigen ogen. Het leven hier is zo ontzettend anders dan het leven dat ik ken en waar ik gewend aan ben. Pas wanneer je je onderdompelt in een andere cultuur merk je dat ‘ons’ normaal misschien helemaal niet zo normaal is. En hoe makkelijk een mens zich aanpast aan een ander normaal. Je idee van ‘normaal’ veranderd en vormt zich naar je omgeving en naar het denkbeeld van de mensen om je heen. Ik kijk hier inmiddels niet meer op van dat ik moet wachten tot die horde met koeien is overgestoken, dat er een geit en een kip naast me staan voor de klas als ik les geef, dat er vrouwen voor mij lopen met een kunstwerk aan producten op hun hoofd. Ik begrijp mijn gezin steeds beter en zei mij. Het feit dat ik in Ghana nog zoveel mogelijkheid heb om met jullie in Nederland in contact te staan legt af en toe meer nadruk op de immens grote verschillen en op een alsmaar kleiner wordende afstand daartussen.
Ik heb het al eerder genoemd; de ervaring dat je hier zit te skypen met mensen in Nederland en je eigenlijk zo dicht bij elkaar bent maar toch ook weer heel erg ver weg, is op het absurde af.
Dit gevoel werd deze weken nog een graadje versterkt. Mijn opa kreeg een hartinfarct en de hele familie was in rep en roer. En dan zit je hier. Dan is de afstand opeens eindeloos ver en werd het besef dat ik 20 uur van jullie af zit er even heel hard in geslagen. Maar ook het besef hoe blij ik met mijn geliefden ben en hoe dierbaar jullie voor mij zijn. Voordat ik op reis ging riep ik heel hard dat wanneer er iets in Nederland zou gebeuren, ik in het eerste vliegtuig terug zou zitten. Dat ik ook gelijk het wilde weten áls er iets gebeurde in Nederland. Ik ben niet gelijk ingelicht over mijn opa, en ben daar nu eigenlijk best heel dankbaar voor. Ook op deze afstand zal de paniek in iemands stem mij niet ontgaan zijn. Hadden mijn ouders mij de avond zelf gebeld, terwijl ze zelf nog in de eerste paniek zaten, dan had ik hier wanhopig de nacht moeten uitzitten zonder je familie om je heen. Mijn familie hier snapte mijn pijn en verdriet niet echt, in hun logica was mijn opa nog in leven dus was er toch niks mis? Desalniettemin hebben ze met zijn allen voor hem gebeden en het heeft geholpen; opa is in record tempo herstelt en hij huppelt inmiddels weer door het leven. Iets waardoor ik ook weer enthausiast door Ghana huppel. Want stiekem wilde ik ook nog helemaal niet weg hier..
-
01 November 2012 - 21:21
Mariska :
weer super mooi geschreven Tes. Leuk dat het steeds beter met je familie daar gaat :) veel plezier hè! -
01 November 2012 - 21:49
Marije:
Tes, meteen een glimlach op mijn gezicht bij je eerste zin, ik geniet! Begin ik je verhaal te lezen. Wauw! Gaaf! Dat je het zo mag beleven wens ik je toe. En met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal uit. Een hele dikke kus en knuffel! -
02 November 2012 - 20:03
Kim:
Zusje, wat een verhaal weer, recht mn hart in. Wat kan jij schrijven, fantastisch uitdrukken wat je voelt en hoe je denkt. Je bent even heel dichtbij. Ik kan niet wachten je te zien en met mijn eigen ogen hetzelfde te zien als jij ziet. Kus, je zus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
